Super(wo)men

Als reactie op mijn vorige blog zond omroep MAX afgelopen woensdag het volgende filmpje uit tijdens de Max Geheugentrainer (voor mij de ideale check om te weten of ik al dement ben geworden (tot nu toe gelukkig alle boodschappenlijstjes onthouden ;): http://www.omroepmax.nl/omroep-max/televisie/max-geheugentrainer/22-05-2013/max-geheugentrainer. Zet hem maar eens aan op 11.05min. De Vara deed er nog een schepje bovenop op met het volgende filmpje , zie http://humortv.vara.nl/nieuws.5092.bezuinigingen-in-de-zorg.html . Tja, we kunnen er inderdaad niet omheen. Hoewel de extra handen hoog nodig zijn, wordt er aan alle kanten bezuinigd op de zorg. Mijn mooie ideeën zijn dus lang niet allemaal uitvoerbaar. Desalniettemin vraagt dit om innovatieve duurzame oplossingen voor onnodige verspillingen & zorgkosten, die kunnen voorkomen dat er daadwerkelijk een stelletje kwakzalvers aan bed komen staan en we door middel van Bingo een plek op de wachtlijst moeten winnen voor een nieuwe heup.

Na dit gezegd te hebben wil ik jullie - in het kader van het interactiever maken van deze column (omdat het zo lekker professioneel klinkt) - niet onthouden van het volgende beeldfragment, waarmee ik vanmorgen aan het ontbijt zat: http://www.youtube.com/watch?v=M97vR2V4vTs. Herkenbaar, het besef... het perspectief dat je vanuit je rolstoel hebt... maar ook het onvoorwaardelijke optimisme van de dierbaren om je heen, die je toch de maatschappij intrekken. Deze inspirerende, maar ook confronterende clip gaf me toch weer wat power na de depressieve vooruitzichten van de zorgsector in Nederland (incl. dat het onsterfelijkheidsgen was gevonden...?!?). Nadat ik door had gezappt naar RTL 4, the feel good zender (mits je niet geraakt wordt door het trieste leven van de hoofdpersonen van "ik kan het niet alleen" en "jouw vrouw mijn vrouw"), zat de stemming er helemaal goed in. Dr. Phil had vanmorgen namelijk een aantal narcisten uitgenodigd in de uitzending in het kader van "confronting narcissistic personalities" (nee hierbij zal ik geen hyperlink toevoegen; de echte fans hebben deze aflevering natuurlijk allang gezien & de rest doe ik er geen plezier mee ;). De enorme afstand tussen hun persoonlijkheid en de mijne zette mij aan om in mijn volgende blog maar ook wat meer over "my perfect self" te schrijven (zie titel haha). Ik heb de afgelopen dagen namelijk echt een paar goede daden verricht.

Afgelopen woensdag namiddag werd er aangebeld. Ik had geen idee wie het kon zijn, maar degene begreep duidelijk niet dat ze de deur zelf open mocht (moest) doen. Nadat ik uit mijn fort was geklauterd trof ik een lege gang aan. Hoewel ik rationeel gezien wist dat belletje lellen onmogelijk zou zijn in een bejaardenhuis, twijfelde ik toch een fractie van een seconde aan de huidige dagbesteding van de oudere van tegenwoordig. Uiteindelijk trof ik mevrouw Z aan, die op zoek was naar hulp. Mevrouw had namelijk op volle snelheid met haar scootmobiel op de dichte klapdeuren van de gang ingereden met de hoop dat deze dan wel zouden opengaan. Op een spleet na was haar poging totaal mislukt. De deuren waren namelijk in de bumper gaan vastzitten. Iets wat in haar ogen onmogelijk was te verhelpen (stel je voor: de enige en hoofd-doorgang van 't Lint naar de eetzaal geblokkeerd door vastzittende scootmobiel). Gelukkig zag ik met mijn "creatieve" technische inzicht meteen wat er moest gebeuren. Met het nodige gesjor en gesjauw van twee kreupele vrouwen werd de scootmobiel+ klapdeuren uiteindelijk uit diens lijden verlost en kon mevrouw haar tocht naar huis veilig vervolgen. Echter hielden mijn heldendaden daarna niet op. Die avond betrad een verdwaalde zwaar demente oudere, waarvoor was gewaarschuwd door de verpleegkundige, de eetkamer waar we pannenkoeken aan het bakken waren. Zonder inschakeling van het medisch team lukte het zuster Joep en mij haar heelhuids terug te brengen, naar het goede appartement nog wel, en haar daar te laten blijven, zonder dat ze boos of ongecontroleerd werd (natuurtalent). Ik had de smaak daarna goed te pakken. De volgende ochtend tijdens het koffieuurtje rook mijn neus een sterke brandlucht. Omdat ik nergens een ronkende scootmobielmotor (of oudere) zag, sloeg ik alarm. Tien minuten later, toen ook de rest van het gezelschap het begon te ruiken, bleek de soep van de lunch aangebrand (zeg liever verdampt) te zijn en zo snel mogelijk van het vuur te moeten worden gehaald. Daarmee heb ik dus een ritje van de brandweer weten te voorkomen (die hier gemiddeld om de ene dag in volle uitrusting incl. sirenes voor de deur staat voor dit soort "incidentjes" (waardoor de klapdeuren dus ook automatisch dichtvallen > zie aanleiding voor de vorige heldendaad).

Maar goed gedrag wordt beloond hoor! Nu was het de taak van de ouderen om mij te redden. Donderdagmiddag werd er weer aangeklopt. Dit keer door een buurman, die zich (netals meneer X een paar dagen ervoor (zie opstootje)) zorgen maakte over mij. Één van de oudere mannen is namelijk een beetje handtastelijk en de buurman wilde er zeker van zijn, dat ik die man niet verteld had waar ik woonde. Hij was daar persoonlijk even voor langsgekomen. Dat is toch uiterst vriendelijk! Ook vandaag werden mijn goede daden beloond. Nadat ik mijn koffiemaatjes had getrakteerd op wafeltjes (hun favo koekjes, die dus standard op zijn), die ik gister van Boriana had gekregen, liep ik tegen mijn nieuwe vriend op. Een week geleden had ik kennis gemaakt met een ex-piloot (die een eigen vliegtuig had gehad). Vanmorgen nam ons gesprek een interessante wending toen wij het over onze gedeelde passie voor het vliegen hadden. Meneer bood aan zijn vrienden bij de Eindhovense vliegclub en de Luchtmacht te vragen of zij mij weer een keer zouden willen laten meevliegen in de cockpit. Hoe vet is dat?! Hijzelf is nu aan het knokken voor een vaarbewijs. terwijl hij in een rolstoel zit (respect!). Mijn dag kon niet meer stuk en met die energie heb ik voor het eerst een groot rondje buiten gelopen op krukken (+/- 300m). In die wandeling kwam ik tot het inzicht dat ik toch nog maar wat langer hier zal moeten verblijven (op aanraden van ieder ander behalve me optimistische zelf ;), wie weet wat voor geluk me nog meer komt aanwaaien!