U werkt hier neem ik aan?
Door: Kristine
01 Mei 2013 | Nederland, Eindhoven
Hallo allemaal!
"Mijn dagen vliegen voorbij!" Ik snapte die uitspraak van mijn oudtante in het verzorgingshuis nooit zo goed, maar ik denk dat ik het nu begrijp. Net heb ik gezellig thee gedronken met de Britse buurvrouw van in de 70, 80 of 90 (de ouderen zien er tegenwoordig zo goed uit voor hun leeftijd!) en zij moest alweer opschieten voor haar volgende afspraak. Vanmorgen lekker om 08.00u (mijn eigen keuze hoor, tis uitslapen ivm het ziekenhuis) gewekt door de verpleegkundige voor het ochtendritueel: uit bed, douchen, aankleden, ontbijt klaarleggen en dan is het alweer 09.00u. Daarna snel de huisarts gebeld (wil zij wel de hele afstand van Eindhoven Gestel naar het zuiden van Eindhoven afleggen of moet ik overstappen naar de verpleeghuisarts?), want daar begon het belrondje alweer: maar liefst drie telefoontjes en tussendoor nog 'even' bloedprikken en kletsen met weer een nieuwsgierige verpleegkundige, die mijn tafel kwam afruimen. Daarna kwam dus de alleraardigste buurvrouw, die zelf in Delft heeft gewoond en goed op de hoogte was van het Stedelijk Gymnasium in Leiden en getrouwd was met wijlen hoogleraar van de universiteit van Delft. Ze was aller trots dat ik ga promoveren :)!
Zoals jullie begrijpen denk ik er nu over na om toch maar gewoon mijn indicatie tijd hier te gaan uitzitten: tot juli 2013! Het is hier namelijk HEERLIJK :) Serieus waar, ik raad het elke jonge patient aan, die moet revalideren. Wat een verschil met het chaotische, gehaaste ziekenhuis & de ongeduldige verpleegkundige, arrogante artsen en strenge fysiotherapeuten, die natuurlijk allemaal het liefst vrij hebben in het weekend (wat nou fysio op zaterdag, laten we vrijdag maar meteen alles in 1 keer doen ;) maar eerlijk waar, het Radboud UMC heeft mij ook positief verrast hoor! Over het algemeen lieve, geinteresseerde verpleegkundigen; een fysiotherapeut, die onvoorwaardelijk vertrouwen in mij had en zelfs durfde terug te komen, nadat ik hem zowat had onder gekotst; en mijn opererende arts is elke dag aan mijn bed gekomen (m.u.v. het weekend ;) en heeft mij zelfs een foto van verwijderde heupkop op zijn iPhone laten zien. Deze had hij gekregen van een co-assistent (of dat denk ik tenminste). In ieder geval maak ik zelfs nog in volledige narcose de grootste indruk hehe :D! Ik krijg de foto nog van hem doorgestuurd, dus wie weet post ik het nog wel even op de blog haha. De arts vertelde me dat ze wel waren geschrokken van de slechte staat van mijn heup en dat de andere operaties allemaal niet hadden kunnen helpen: hij was gewoon grotendeels afgestorven (nog zo'n record op je 23e :p). Dus de nieuwe heupprothese is in ieder geval de goede (enige) oplossing geweest.
Na een week in het ziekenhuis te hebben mogen verblijven (2 dagen langer dan de gemiddelde nieuwe heuppatient) ben ik dus afgelopen maandag overgeplaatst naar een TOP kamer van het verpleeghuis 't Lint van zorgorganisatie Vitalis. Gelukkig net op tijd voor de Oranje feesten :D! Het was gister dan ook een hele happening hier: verpleegkundigen en verzorgenden met kroontje, hesjes met het Wilhelmus erop en een heuze harmoniekapel die door de straten trok van dit complex. Cindy nam haar taak als mantelzorger erg serieus en heeft de hele dag braaf met mij aan het beeld gekluisterd gezeten om het koninklijke tafereel van mooi commentaar te voorzien (en mijn haren weer gestyled jeeh, dankjewel lieve schat :). Ook mijn ouders en zus ontpoppen zich keer op keer als ware mantelzorgers en hebben mij met een proviant achter gelaten voor een gehele oranjeborrel (voor al mijn nieuwe vrienden in het verpleeghuis ;). Al met al heb ik de beste koninginnedag gehad sinds jaren (heb hem natuurlijk al 2 jaar thuis gehandicapt mogen meemaken!). De blog-naam komt dan ook keer op keer van pas (al ben ik dus van ziekenhuis gewisseld).
Vanmorgen was dan ook mijn eerste ochtend alleen hier en dacht ik laat ik eens kijken of ze hier WiFI hebben (je weet maar nooit, mijn buurvrouw had ik ook al met een I-pad voorbij zien komen!). Ik netjes bellen naar de afdeling ICT: "Ik neem aan dat u hier werkt, voor wie vraagt u het aan?" "eh... voor mezelf, ik ben de patient :D".. Stilte... Ja lieve mensen, ik heb nog nooit zoveel mensen verbijsterd zien kijken of stotteren, sinds ik als 23-jarig meisje in een verpleeg/verzorgingshuis verblijf. De huisartsenpost moest de verpleegkundige twee keer vragen "1989, weet u het zeker?". De verzorgenden vroeg verwonderd "En je zit helemaal alleen hier? Je zult er vast tegenop kijken?" en van Cindy begreep ik dat je ook alleen maar mijn naam hoeft te noemen hier en iedereen weet waar 'dat meisje' verblijft! Kortom, degene die er nog het meeste aan moet wennen is de gezondheidszorg zelf en niet de patient! Ik vermaak me hier namelijk prima :)
ho ik word gebeld! Hoe kom ik bij mijn telefoon ..mmm?
"Mijn dagen vliegen voorbij!" Ik snapte die uitspraak van mijn oudtante in het verzorgingshuis nooit zo goed, maar ik denk dat ik het nu begrijp. Net heb ik gezellig thee gedronken met de Britse buurvrouw van in de 70, 80 of 90 (de ouderen zien er tegenwoordig zo goed uit voor hun leeftijd!) en zij moest alweer opschieten voor haar volgende afspraak. Vanmorgen lekker om 08.00u (mijn eigen keuze hoor, tis uitslapen ivm het ziekenhuis) gewekt door de verpleegkundige voor het ochtendritueel: uit bed, douchen, aankleden, ontbijt klaarleggen en dan is het alweer 09.00u. Daarna snel de huisarts gebeld (wil zij wel de hele afstand van Eindhoven Gestel naar het zuiden van Eindhoven afleggen of moet ik overstappen naar de verpleeghuisarts?), want daar begon het belrondje alweer: maar liefst drie telefoontjes en tussendoor nog 'even' bloedprikken en kletsen met weer een nieuwsgierige verpleegkundige, die mijn tafel kwam afruimen. Daarna kwam dus de alleraardigste buurvrouw, die zelf in Delft heeft gewoond en goed op de hoogte was van het Stedelijk Gymnasium in Leiden en getrouwd was met wijlen hoogleraar van de universiteit van Delft. Ze was aller trots dat ik ga promoveren :)!
Zoals jullie begrijpen denk ik er nu over na om toch maar gewoon mijn indicatie tijd hier te gaan uitzitten: tot juli 2013! Het is hier namelijk HEERLIJK :) Serieus waar, ik raad het elke jonge patient aan, die moet revalideren. Wat een verschil met het chaotische, gehaaste ziekenhuis & de ongeduldige verpleegkundige, arrogante artsen en strenge fysiotherapeuten, die natuurlijk allemaal het liefst vrij hebben in het weekend (wat nou fysio op zaterdag, laten we vrijdag maar meteen alles in 1 keer doen ;) maar eerlijk waar, het Radboud UMC heeft mij ook positief verrast hoor! Over het algemeen lieve, geinteresseerde verpleegkundigen; een fysiotherapeut, die onvoorwaardelijk vertrouwen in mij had en zelfs durfde terug te komen, nadat ik hem zowat had onder gekotst; en mijn opererende arts is elke dag aan mijn bed gekomen (m.u.v. het weekend ;) en heeft mij zelfs een foto van verwijderde heupkop op zijn iPhone laten zien. Deze had hij gekregen van een co-assistent (of dat denk ik tenminste). In ieder geval maak ik zelfs nog in volledige narcose de grootste indruk hehe :D! Ik krijg de foto nog van hem doorgestuurd, dus wie weet post ik het nog wel even op de blog haha. De arts vertelde me dat ze wel waren geschrokken van de slechte staat van mijn heup en dat de andere operaties allemaal niet hadden kunnen helpen: hij was gewoon grotendeels afgestorven (nog zo'n record op je 23e :p). Dus de nieuwe heupprothese is in ieder geval de goede (enige) oplossing geweest.
Na een week in het ziekenhuis te hebben mogen verblijven (2 dagen langer dan de gemiddelde nieuwe heuppatient) ben ik dus afgelopen maandag overgeplaatst naar een TOP kamer van het verpleeghuis 't Lint van zorgorganisatie Vitalis. Gelukkig net op tijd voor de Oranje feesten :D! Het was gister dan ook een hele happening hier: verpleegkundigen en verzorgenden met kroontje, hesjes met het Wilhelmus erop en een heuze harmoniekapel die door de straten trok van dit complex. Cindy nam haar taak als mantelzorger erg serieus en heeft de hele dag braaf met mij aan het beeld gekluisterd gezeten om het koninklijke tafereel van mooi commentaar te voorzien (en mijn haren weer gestyled jeeh, dankjewel lieve schat :). Ook mijn ouders en zus ontpoppen zich keer op keer als ware mantelzorgers en hebben mij met een proviant achter gelaten voor een gehele oranjeborrel (voor al mijn nieuwe vrienden in het verpleeghuis ;). Al met al heb ik de beste koninginnedag gehad sinds jaren (heb hem natuurlijk al 2 jaar thuis gehandicapt mogen meemaken!). De blog-naam komt dan ook keer op keer van pas (al ben ik dus van ziekenhuis gewisseld).
Vanmorgen was dan ook mijn eerste ochtend alleen hier en dacht ik laat ik eens kijken of ze hier WiFI hebben (je weet maar nooit, mijn buurvrouw had ik ook al met een I-pad voorbij zien komen!). Ik netjes bellen naar de afdeling ICT: "Ik neem aan dat u hier werkt, voor wie vraagt u het aan?" "eh... voor mezelf, ik ben de patient :D".. Stilte... Ja lieve mensen, ik heb nog nooit zoveel mensen verbijsterd zien kijken of stotteren, sinds ik als 23-jarig meisje in een verpleeg/verzorgingshuis verblijf. De huisartsenpost moest de verpleegkundige twee keer vragen "1989, weet u het zeker?". De verzorgenden vroeg verwonderd "En je zit helemaal alleen hier? Je zult er vast tegenop kijken?" en van Cindy begreep ik dat je ook alleen maar mijn naam hoeft te noemen hier en iedereen weet waar 'dat meisje' verblijft! Kortom, degene die er nog het meeste aan moet wennen is de gezondheidszorg zelf en niet de patient! Ik vermaak me hier namelijk prima :)
ho ik word gebeld! Hoe kom ik bij mijn telefoon ..mmm?
-
01 Mei 2013 - 12:47
Lotte:
Hoi Kris,
Wat superfijn om te lezen allemaal! Het lijkt naar omstandigheden best goed te gaan geloof ik! :) Wat een andere wereld zo ineens in een verpleeghuis. Maar wel fijn dat ze hier de tijd voor je nemen en dat je het zelf ook HEERLIJK vindt! :) Sterkte maar ook veel plezier! xxxx
-
01 Mei 2013 - 13:11
Cindy:
Hey BRer (Bekende Revaliderende),
Mooi dat het internet gelukt is!!
De buuf was gezellig dus?
Ken je al meer mensen op de afdeling? Dat ze jou kennen lijkt me geen verrassing :). Dit keer niet lek geprikt? Laat me weten als je de ijzeruitslag hebt.
Tot volgende week weer!!! -
01 Mei 2013 - 13:13
Ellen:
Haa lieve Kris!!
Ooh wat fijn om al die positieve berichten te lezen :D Goed dat je het zo naar je zin hebt daar, op een top kamer zit en ook de mensen klinken erg leuk! Zet hem op Krissie, lekker genieten en je laten verwennen!! :D
Dikke kus -
02 Mei 2013 - 10:08
Rieke (moeder):
Kris wat een hilarisch stukje, de belangrijkste boodschap is dat we het goed getroffen hebben met dit tehuis, onze eerste zorgen zijn weggenomen naar het lijkt. Ze hebben zelfs logeerkamers met prachtig uitzicht over Eindhoven (tegen betaling weliswaar) waar wij die van ver komen het weekend evt kunnen verblijven, wat wij ook gedaan hebben. Het fijne van deze locatie is (een deel van) je vrienden, je universiteit, je fysiotherapeut en je huisarts dichtbij. En gelukkig hebben ze zelfs WiFi waarmee je de rest van de wereld mee kan bereiken. En last but not least het gehele zorgcomplex is gelegen in een groene omgeving, Genneper parken, pal to het Pieter Hoogenband zwemcentrum en het centrum voor gezondheid, sport en bewegen en veel meer!
Oke lieverd tot gauw, xxxxxx -
03 Mei 2013 - 23:29
Zus:
Goed te weten dat ik alleen naar dat meisje hoef te vragen. Ze denken vast dat je under cover bent, vandaar de vip behandeling hihi -
04 Mei 2013 - 10:27
Stéphanie:
Liefie,
Het ontroert mij om te lezen wat jij , mijn vriendinnetje allemaal moet doormaken. Maar ik moet ook erg lachen om je verhaal! Fijn dat je nog een leuke qday hebt gehad! Ik ga kijken wanneer ik langs kan komen, misschien dat Wes dan ook wel meekomt als je dat leuk lijkt? Keep your head up liefie! xx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
