Ondertussen hier in Eindhoven

Ondertussen hier in Eindhoven... heb ik mijn leefgebied aardig kunnen uitbreiden. Van mijn studio naar het terras (zonder krukken!), van mijn terras naar het bankje op het hippe Stijp-S (op krukken) (zie NRC handelsblad voor degene die nog steeds in de ontkenningsfase zitten, dat Eindhoven geen hippe stad is ;), en afgelopen vrijdagavond heb ik zelfs voor het eerst op een terras savonds een drankje genomen (thee+ijsje dan welteverstaan). Helaas ben ik dus erg afhankelijk van anderen voor de omgevingverandering (want de bus & fiets lukken niet) en zijn de vogeltjes en eendags-muis (!) op mijn terras niet altijd even inspirerend. Gelukkig is de drukte nog wel een no-go area, dus hoef ik daar ook niet naar te hunkeren. Ik zit nog steeds op een vrij hoge dosis pijnstillers, waardoor prikkels mij erg moe maken. Hier raak ik helaas nooit aan gewend en ik denk dat ik maar snel volwassen ga worden en het uitgaan voor gezien zal moeten laten (mede door het onbegrip waar je toch tegenaan blijft lopen (of nou ja.. hinkelen ;). Het is namelijk niet in de verwachting dat ik snel kan afbouwen met de medicijnen. "In mijn geval" kan de pijn nog lang aanhouden (zenuwen, spieren etc die al voor tweëenhalf jaar niet gewend zijn om normaal te lopen moet je toch een beetje de tijd gunnen). Ik ben dan ook (nog) niet heel erg overtuigd van mijn herstel deze keer en vind het best lastig om zo geduldig te blijven. Dit was toch het laatste redmiddel. Wat als dit niet helpt?

Mijn arts was gelukkig afgelopen maandag niet ontevreden met de foto's en mijn herstelsnelheid (ik ben niet de langzaamste van zijn patiënten hehe (sorry moet toch nog ergens competitief in blijven :p)). Hij geeft mij - heel slim - geen tijdspad mee en zegt dat ik goed op weg ben. Hij heeft er nog het volste vertrouwen in, dus moet ik dat ook hebben (waar heb ik dat eerder gehoord :( ?) Met deze woorden heb ik vrijdag voor het eerst op de crosstrainer gezeten en blijf ik dan ook mijn rondes maken als buurtwacht. Drie keer per dag ga ik op ontdekkingtocht in de wondere wereld van Strijp-S. Zo pluk ik op aanraden van een vriendin mijn eigen kamille op het bouwterrein van het oude Natlab en maak er lekkere thee van. Ook kan ik zo ondertussen een herbestemmingsplan bij de gemeente indienen voor de herindeling van de bankjes & scheve stoepjes in mijn wijk. Als enige (afgestudeerde) student die altijd thuis is, heb ik ook een aardig sociaal ecosysteem opgebouwd. Ik heb kennis gemaakt met het gezin in mijn studentenflat, dat prima in de IKEA-we-wonen-op-35m2-gids zou passen en kan zo nog netwerken voor toekomstige oppasadresjes. Ook weten de pakketjes-postbodes blindelings mijn deurbel te vinden, zelfs als er geen pakketjes voor mij zijn. Al mijn honderd medeflatbewoners zijn maar wat blij met mij, als goeie buur (maar Cindy, mijn wedding-outfit is nu zo goed als compleet hoor, hulde aan de onlineshoppingtechnologie, zin in vrijdag!!) In de rest van de tijd lopen de thuiszorg, de thuishulp (huishoudelijk), de apotheekbezorgers, de fysiotherapeute, de boodschappenmevrouw, en niet te vergeten de muggen mijn deur plat, waardoor er erg weinig tijd en vooral energie overblijven voor mijn oefeningen en mijn werk, laat staan bezoek en telefoontjes. Ik denk dat ik mijn max. aan prikkels zo'n beetje heb bereikt (sorry sorry, niks persoonlijks, maar ik zal wel een hele lieve voicemail inspreken (A)).

Echter brengen deze mensen ook een nieuwe kijk op het leven :). Zo word ik goed op de hoogte gehouden van alle dance-feesten (WISH Outdoor, Extrema, Brabant Open air etc), waar in Brabant jong en oud naartoe gaan (hoe chill is dat? Zouden ze in de Randstad ook meer moeten doen). Ook word ik elke week netjes door de thuishulp gebriefd met het laatste nieuws omtrent FC Eindhoven (bestuurslid van de supportersverening hè) en ben ik dankzij haar in het stadion van PSV beland. Met maar liefst vier rolstoelbegeleiders zaten we op de eerste rij en werden we verblind door de (ietswat verveelde) keeper van PSV (fluor is dé nieuwe keeperskleur). Na een halve wedstrijd nauwlettend Lens te hebben gevolgd, kwamen we erachter dat hij al een maand geleden was verkocht.. oeps. We hebben in ieder geval de supporters om ons heen een hilarische avond bezorgd.

En zo kabbelt mijn spannende leventje hier wat voort in Eindhoven. Nu snel naar bijna-koning Filip en zijn Mathilde kijken (volle aandacht nodig door al het frans en duits (?) erdoorheen). Mijn monarchistische passie kan ik hier helaas minder delen dan in het verpleeghuis... maar love de paaarse sherp (L)!!