Cheerleading
Door: Kris10e
07 Juli 2024 | Zuid-Afrika, Den Haag
Niet wetende waar je over gaat schrijven is een goed iets in mijn geval, na de vorige blogs. Schrijven is tijdverdrijven. Heerlijk.
De tijd kabbelt hier voort. Dat werd zichtbaar, bijna magisch, toen een andere bewoner een toastje van de borrelplank trachtte af te pakken (ter ere van de oranje wedstrijd gisteravond). De slow motion gaf de schoonheid en (on)controleerbaarheid weer van de hele keten van bewegingen. Wat is tijd toch voelbaar in de traagheid van beweging en wat laten we tijd toch soms bepalend zijn voor wat we wel of niet kunnen.
Drie dagen zonder morfine en het leven wordt alleen nog maar bijzonderder ;). Fijn om telkens de kans te krijgen weer een ander perspectief te mogen toevoegen aan mijn lens op het leven.
Het is zo waardevol om deze periode te mogen doormaken. Te zien hoe anderen liefdevol zorgen voor onze dochter, omgaan met haar vreugde én haar frustratie; ook hoe mijn partner zich als heuse "man van" opwerpt in de overleggen met zorgverleners; en hoe mijn familie en vrienden nog steeds na al die jaren voor ons klaarstaan en ook mijn schoonfamilie daar feilloos in meeflowt (alsof het niet onwijs raar is dat hun relative zich nu waant in een sjiek verzorgingshuis en niet voor haar gezin kan zorgen). Ik ben zo dankbaar voor hen en ook voor jullie allen die uit vrije wil zich laten meevoeren in mijn verhaal, een levensloop waar er acht miljard hier op aarde van zijn.
Lieve allen, maak je geen zorgen om mij (=dankjulliewel voor jullie zorgen om en aan mij), beloof me dat je die ongelooflijk lieve cheerleading mode voor mij, óók aanzet voor jezelf. Ik kan dan geen prachtige comments achterlaten op al jullie levensblogs, maar hoor die zachte Stem maar. Het pad dat we bewandelen gaat voor een ieder over bergen en door dalen met hier en daar een detour en een pas op de plaats door een voet vast in de modder. Dus die compassie, begrip en liefde die jullie aan mij blijven geven, schijn die ook terug naar jezelf en alle anderen die je pad kruisen. Wanneer jij dat kunt, en geloof me je kunt meer dan je denkt ;)
-
08 Juli 2024 - 21:43
Mieke:
Hoi Kristine, vanuit Frankrijk de hele lieve groeten van mij. Ik ben blij dat je mij gisteren een (andere?) link stuurde waardoor ik jouw ziekenhuis ervaringen verder kon volgen. Jeetje Kristine wat een ervaringen heb je meegemaakt. Het is verbijsterend om te lezen hoe je in het Radboud behandeld bent en aan je lot werd overgelaten! Ik denk dat je gelijk hebt zoals je dat zo goed samenvat dat de complexiteit de verantwoordelijkheid heeft doen vergeten. Tsjonge wat een beproeving voor jou in de eerste plaats én ook voor je dierbaren. Het is geweldig om te lezen hoeveel steun en liefde je ontvangen hebt van Feo, June, familie en vrienden. Uit je reactie lees ik dat je niet de moed hebt opgegeven en ondanks de ingrijpende ervaringen in liefde aanwezig kan blijven. Ja hoe mooi en bijzonder is dat, dat je hiervoor de kracht hebt gekregen[e-1f64f][e-1f3fc] Lieve Kristine fijn te weten dat Residence Haganum een liefdevolle plek voor je is. Het doet mij goed te lezen dat dit de plek is waar je tot rust komt. Ik wens je vanuit het diepst van mijn hart het herstel toe wat jij en wij allen voor jouw zó wensen. Ik denk aan je en bid voor je. Heel veel liefs Mieke
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
